Od Zero Do Adrianny

Wyszedłem z gruzu w nienaruszonym stanie. Wyniosłem stamtąd dziewczynę, która najmocniej pachniała, bo to oznaczało, że jeszcze żyje. Teraz czasem czuję jej zapach podczas, gdy ukrywam się w lesie. Czuję też, że czasem towarzyszy jej kotołak. Jego zapach również znam. Często go widywałem. Wszyscy się nim zachwycali. Według mnie był wadliwy. Jest w nim jedna mała niedopracowana część z powodu braku czasu. Powinien móc się zmieniać kota, gdyby nie to, że laboratorium zostało zniszczone mógłbym go "dokończyć". Wyszedłem z lasu na polowanie. Robię to bardzo rzadko, ponieważ nie chcę krzywdzić za dużej ilości istot żywych. Niedaleko kilku gór wpadłem na jakąś dziewczynę. Znałem jej zapach, ale jej nigdy nie widziałem. -Przepraszam-Powiedziałem do niej

<Adrianna?>